Film (extra): Zot van A

Op 5 november 2011 ben ik met mijn beste vriendin Kristina naar de film ‘Zot van a’ gaan kijken in de kinepolis van Brussel. Voordat we naar de film gingen, zijn we eerst nog eens een dagje gaan shoppen. We zijn op de eerste plaats naar de film geweest omdat het Kristina haar verjaardag was.
Ik had reclame van deze film gezien en was helemaal verkocht, ik moest deze film zien. Zeker omdat ik Veerle Baetens, één van de actrices, erin meespeelde. Ik vond het altijd heel leuk om naar haar te kijken, dit is begonnen door de Vlaamse telenovelle ‘Sara’.

Romantische komedie is mijn lievelingsfilmgenre, het is een feelgood-film.


Recensie: Zot van A: filmverslag**
Waar: Kinepolis Brussel
Wanneer: maandag 18 oktober 2010

Zot van A: meer rom dan com.

In “Zot van A”, de romantische komedie van Jan Verheyen die gebaseerd is op de Nederlandse speelfilm “Alles is liefde” van Kim van Kooten, staan 5 koppels centraal en Antwerpen. Liefde is als Sinterklaas, je moet erin geloven. Anders wordt het niks. En het moet nu net die Sint zijn, die op de een of andere manier invloed heeft op al die levens.

Paul Wouters (Kevin Janssens) is de prins van het internationale tenniscircuit. De man heeft al heel wat scharrels gehad, maar blijkt op zoek naar die ene ware. Astrid Geyvaert (Lotte Heijtenis) werkt als juwelenverkoopster bij Inno. Zij wacht al bijna 30 lentes op de ware. Anna Reynders (Veerle Baetens) is de ex van Bruno (Koen De Graeve) die haar bedroog met Sara (Véronique Leysen), de juf van hun zoontje Boris waar elke vader wat vroeger voor aan de schoolpoort wil staan. Reynders komt op de begrafenis van haar vader de achttienjarige Lucas (Matteo Simoni) tegen en laat zich door hem “troosten”.

Arno Leekens (Mathias Sercu) werkt aan de haven en heeft met zijn vrouw Lydia Leekens ( Barbara Sarafian) 2 kinderen. Zij overorganiseert en houdt de teugels van het huishouden stevig in handen. Frederik Vandeweghe (Matthijs Scheepers) werkt voor een begrafenisondernemer (Warre Borgmans) en staat op het punt te trouwen met Alain Gevaert (Jan Van Looveren) die liefst alles zelf regelt en zijn toekomstig partner maar weinig laat mee beslissen. Jan Collier (Michel Van Dousselaere) zwerft, komt van Spanje om er na vele jaren zijn vrouw terug op te zoeken waarmee hij jaren geleden contact verloor. Hij weet dat hij een zoon heeft. Op weg naar Antwerpen wil hij de overzetboot nemen, de boot die Sinterklaas naar de Scheldestad moet brengen. Wanneer de vader van Anna Reynders, de acteur die de rol van Sint speel,t aan een hartaanval overlijdt, stemt hij door toedoen van TV – productiemedewerkster Annette (Joke Devynck) in om hem te vervangen. Ze werkt vaak samen met tv-regisseur Joeri (Kürt Rogiers) die zijn cynische en groffe zelf is tijdens de live uitzending van de aankomst van de Sint. “Haal dat dik wijf uit mijn beeld” zijn zijn subtiele woorden wanneer een niet zo magere majorette op een van zijn schermen in de captatiewagen opduikt.

Al deze mensen komen op de een of andere manier de Sint op hun pad tegen. Hun (liefdes)leven zal er door beïnvloed worden. Qua storytelling zit “Zot van A” ingenieus in elkaar. Bij het begin van de film merken we op zich staande koppels, maar naarmate de film vordert, slaagt Verheyen er in om een soort verwevenheid bloot te leggen, wat eigenlijk ook de basis is van een samenleving. Jan Verheyen toont heel wat Antwerpse beelden, het MAS, de Meir, Hopland,… maar nooit bezondigt hij zich aan overdreven city marketing-shots.

Warre Borgmans mag een heerlijk op winst beluste begrafenisondernemer spelen als bijrol. “Een te Begraven Vlaming. Probeer eerst de duurdere modellen” suggereert hij aan zijn medewerker Fred. Ook is er kritiek op al wie op tv de werkelijkheid (lichtjes) verdraait. Zo zegt de Spaanse vrachtwagenchauffeur tegen VTM-journalist Peter Van Camp dat hij heel de tijd met Collier over het leven heeft gepraat terwijl in werkelijkheid er geen conversatie heeft plaatsgevonden. Een van de sterkste zinnen is echter voor Anna Reynders (Veerle Baetens) die met “Acteurs zijn van nature uitbundige en labiele mensen” het acteergild waar ze zelf toe behoort even een steek geeft.

Maar de revelatie is een ontwapende Lotte Heijtenis die met haar naturel en dromerige zakelijkheid even Paul Wouters’ (Kevin Janssens) toenaderingszin “gisteren voelde ik iets.” met een koud “dat heet een verschot” beantwoordt. Heijtenis zet een ijzersterk en zeer geloofwaardig langspeelfilmdebuut neer.

Bij de mannen weet voornamelijk Mathias Sercu zijn personage het meest van laagjes te voorzien. Een man die schippert tussen werk en huishouden. Die vaak goed wil doen, maar toch het deksel op de neus krijgt. Van Dousselaere mag innemend en nors tegelijk zijn. “Sinterklaas mijn hol.” roept ie uit. “Ik ben Sinterklaas niet” moet hij tegen de wat naïeve dakloze Jules (een heerlijke Herwig Ilegems) meermaals zeggen. Een held die (voor het geld) en tegen zijn zin een held moet zijn.

Maar de prent is ook bij momenten plat met quotes als “ge staat zo droog als een woestijn” en de acteerprestaties van Sven de Ridder en Tania Kloek, beiden collega’s van Heijtenis’ personage in de Inno, zijn om te huilen en tenenkrullend. Ze gaan er te zwaar over om nog geloofwaardig te zijn. Het Antwaarps Teater op het witte doek: het werkt hier duidelijk niet.

Muzikaal wordt de prent ondersteund door oa Moonlight Serenade en This will be (Natalie Cole) maar ook heel wat Vlaams werk zoals I feel the same way (Sandrine), Scars (Stan Van Samang), I feel alright (Zornik) en Beats of love (Nacht und Nebel) horen we. Ook Sadness van Stash zit verwerkt op de momenten dat zowat alle personages in een dip zitten. De keuze voor dat nummer vinden we misplaatst want het vertolkt diepere droefheid dan we op het scherm te zien krijgen.

Kortom: Zot van A is een romantische feelgood-film die door zijn lange duur (meer dan twee uur) even over de helft aan spankracht verliest en duidelijk moeite heeft om de juiste humoristische toon te vinden. Meer rom dan com dus.

< Bert Hertogs >

Trailer: